دفعه اول نبود میدیدمش اما به اندازه دفعه اول از دیدنش لذت بردم.
چون خیلی خیلی شبیه وضعیت الان من بودش.
علی الخصوص اونجا که جو میگه:
من حس میکنم... حس میکنم که...
زنا..
همونطور که قلب دارن، ذهن و روح هم دارن
همینطور جاه طلبی و زیبایی هم دارن
حالم بهم میخوره از مردمی که میگن زن ها فقط واسه دوست داشته شدن خلق شدن
خیلی حالم از این بهم میخوره
ولی من...
ولی من خیلی تنهام...
داستان فیلم در ادامه اون انیمیشن زنان کوچکه و این مدل نیست که چون داستان اون انیمیشن رو از حفظی، دیدن فیلم جدابیت نداشته باشه.
شخصیت جو رو خیلی دوست داشتم نه فقط به خاطر اینکه شخص اول فیلم بود و ماجرا حول اون میچرخید، برای این خیلی دوستش دارم چون نمونه دقیق یه بچه بزرگتره که همیشه همه کار برای خانواده میکنه اما پاداش ها و اتفاقای خوب برا بچه کوچیکه میفته. (اسپویل!!)مثلا اون صحنه که عمه مارچ قرار شد بره اروپا و یه نفر همراهیش کنه، جو چقدر خوشحال شد چون قبلا عمه مارچ بهش قولش رو داده بود و به بقیه گفت میدونستم اون همه کتاب خوندن برای عمه مارچ بیفایده نبوده اما بعدش مشخص شد امی قراره بره و یهویی ذوق و شوق جو خاموش شد. چقدر دلم برای این بچه سوخت. حتی بیشتر از اون صحنه ای که میخواست به لوری بگه که خیلی دوستش داره و نمیخواسته درخواستش رو رد کنه اما لوری زود تر حرف میزنه و میگه که با امی نامزد کرده. اخخخ قلبم.
بازیگراش هم که تو پوسترش مشخصه و نذار بگم که همینکه سرشا رونان بازی میکنه کافیه.
خلاصه اگه از فیلم های سبک کلاسیک و اونایی که توش خانم ها لباسای دامن دار چین چین میپوشن و فیلم های احساسی و اقتباسی خوشتون میاد این فیلم بی نظیره.
پ. نون: این پوستره رو با هزار و دو سختی پیدا کردم و درستش کردم :))
