گاوگیجه ی درونی

۶ مطلب در فروردين ۱۳۹۹ ثبت شده است

دقیقا کی صدامو میشنوی؟؟؟؟

زیارت کربلا رو وقتی چایی هیئت رو میخوردم گرفتم.

همون شبی که تو راه برگشت بودیم، حاشیه جدول مجاور پارک نشسته بودم و داشتم به بیژامه آبی رنگم نگاه میکردم که ازم پرسید آویشن میخوری یا به لیمو؟ و من گفتم هر کدوم خوشمزه تره.

همون موقعی که چایی داغ ذهنم رو سوزوند و یه لحظه هوا رو با فشار زیاد بلعیدم، همون موقع بود که قسم ات دادم به چایی داغ روضت که اگر صلاحه منم ببر.

از اون موقع مطمئن شدم که یه وقتایی صدامو میشنوی و اجابتم میکنی.

دوباره کی قراره صدامو بشنوی؟؟

وقتی پنجره رو باز میکنم و به آسمون خیره میشم و تو رو به تک تک فراز های اذونی که از مسجد پخش میشه قسم ات میدم؟

یا وقتی سر سجاده می ایستم و میگم "صل الله علیک یا اباعبدالله "؟

شاید وقتی که تو قنوت دو دل میشم اول بگم "اللّهم عجّل لولیک الفرج" یا اول بگم اللّهم الرزقنی...

موقعی که رکعت دو و سه رو قاطی میکنم؟یا موقع تشهد که به چادر گل گلی رو زانو افتادم زل میزنم؟

وقتی به سجده میرم و یادم می افته که چقدر بهم نزدیکیم؟

یا بعد تسبیحات حضرت مادر؟؟

 

خدایا تو رو به تک تک نمیدونم چی هات قسم ات میدم که اسمع ندائی و استجب دعائی و اللّهم الرزقنی....

 

۱۹ فروردين ۹۹ ، ۱۴:۳۵ ۰ نظر ۲

چند تا دوست داری؟؟؟

خب خیلی وقت بود که میرفتم دانشکده برا طرح غربالگری اما امروز خیلی فرق داشت .

فقط خدا میدونه که حضور این بشر چقدر مایه مباهاته همگانه.

انقدر امروز خندیدم که موقع تماس نفسم بند اومد و آقای غربال شونده پشت خط گفت خانم خوبید؟؟ و من میخواستم همونجا بگم اقای محترم من از خوبم بهترم.

 

خیلی تکراریه که بگم "یه عده همینکه فقط کنارت باشن کافیه" اما همینطوره.

 

مدتی بود که به این نتیجه رسیده بودم که : کسی که اگه نباشی فراموشت میکنه و یا تمایلی نداره باهات باشه، حالا به هر دلیلی، شک نکن اگه باهاش باشی حیفت میکنه .

 

و این افراد تو زندگی من یه عالمه بودن به قدری که دیگه تقسیم میشدن به دسته آشنایان و دوستان . خب من یه عالمه اشنا دارم ولی فقط یه چند تا دوست. یه چند تا حسابی شون .

۱۶ فروردين ۹۹ ، ۱۸:۲۲ ۲ نظر

تولید شان اجتماعی

من بلد نیستم شیرینی و کیک درست کنم حتی نقاشی کردن هم بلد نیستم و یه عالمه کار دیگه که انتظار دارن که بتونی انجامشون بدی.

من زیادی عادی ام.

حتی خونمون هم چیز فوق العاده ای نداره.

مبل های راحتی قهوه ای که همون موقع هم ازشون خوشم نمیومد. حتی تخت دو نفره نداریم.حموم مون هم از اون وان های بزرگ سرامیکی خوشگل نداره.

 

ولی دلیل نمیشه اجازه بدم بقیه قضاوتم کنن.

۱۲ فروردين ۹۹ ، ۱۵:۰۶ ۱ نظر ۲

تنهایی تو چه طعمی میده؟

وضعیت همه ی ما های شبیه من این جوریه که اول یه پیج تو یه شبکه مجازی داریم و بعد تو عرصه های مختلف گسترشش میدیم که شاید اندکی بر دوستانمون (که نه من به همون آشنای با رفتار دوستانه قانعم ) اضافه بشه و بعد هر یک چهارم ساعت سر میزنیم که مبادا مشترک مورد نظر سر بزنه و ما خونه نباشیم .

به قول یه دوست یه عالم تن ها کنار هم جمعیم.

 

تنهایی من طعم گس خرمالو میده. همونی که هیچ وقت جرئت نکردم لب بزنم. 

 

حالا تو ای رهگذر به من بگو تنهایی تو چه طعمی میده؟؟؟

 

۰۲ فروردين ۹۹ ، ۱۸:۳۲ ۱ نظر ۱

عنوان دومین مطلب آزمایشی من

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که قرار نیست آن را حذف کنم.

۰۲ فروردين ۹۹ ، ۱۳:۲۵ ۱ نظر ۱

من چه کسی نیستم؟

شاید من اولین نفری نباشم که جزوه هاشو رو کاغذ کاهی مینویسه و  مقیاس شادیش بستنیه.

۰۲ فروردين ۹۹ ، ۱۳:۲۵ ۰ نظر ۱