چند وقت پیش یار میگفت که این بولت ژورنال نوشتن و تیک زدن وقتی هدف مشخصی نداری بهت این دوپامین تیک زدن ها اینطور القا میکنه که داری کار مفیدی میکنی و هدفی داری.
این تو ذهنم بود که یه پادکستی گوش میدادم که درباره BORRDOM میگفت.
یعنی خستگی، ملال، حوصله ام سر رفته. یعنی وقتی که بی حوصله و ای بعد یکی میادبهت میگه خب بیا فلان کار رو بکن و بعد میگی حتی حوصله اون کار رو هم ندارم.
نقطه مقابل این Boredom، دوپامینه.
دوپامین اگه زیاد بشه به محیط بهتر توجه میکنی و در نتیجه از کار هایی که میکنی لذت میبری.
حالا این دوپامین دو جور توی بدن زیاد میشه، یکی اینکه مصنوعیه و توی درمان ADHD با دارو و یکی هم راه های طبیعی.
یکی از این راه های طبیعی مدیریت زمانه. زمان بندی داشتن حتی برای کار های ساده و روتین.
مثلا روتین صبحگاهی داشته باشی و تیک بزنی، اینجوری یه راندمانی داری و زندگیت جریان داره، یه دستاوردی حتی کوچیک داری و لذت داری و در پی اون دوپامین تو بدنت زیاد میشه و باعث میشه احساس بی‌حوصلگی و بی‌فایده بودن نکنی.
نتیجه اینکه حتی چیزای کوچیک توی بولت ژورنالتون بنویسید و تیک بزنید تا حس خوبی درباره خودتون داشته باشید.
در ادامه اون پادکسته میگفت که خودتون هم راجع به boredom و راه های مقابله باهاش سرچ کنین و دنیاییه برای خودش
آیا پادکست مذکور «گوشی دستته» است؟ 👀