روسریم بوی اتو گرفته
توی مترو وایستادم و جای خانمی که بلند میشه از روی صندلی میشینم
که یه خانوم دیگه میگه ایشون برای من بلند شدن
میگم والا کسی که بلند میشه برا خودش جانشین تعیین نمیکنه
و بلند میشم
و نمیدونم اصلا چرا بلند میشم
همین چیزاست که منو از خودم ناراحت میکنه
امروز تو بخش یه مامان خیلی پر رو داشتم
که چندین بار با بقیه همکارا هم دعوا کرده
حالا قضیه اش چی بوده
این که این خانم شوهرش به بیمارستان یه کمکی کرده و حالا شده بیمار vip
امروز نوزادش بیمار من بود
بهش گفتم شیر نوزادتو که دادی چشم بندش رو بذار و که نور دستگاه اسیب نزنه به چشماش و برگشت گفت که من بچه مو نیاوردم که کاراشو خودم بکنم
منو میگی کرد میزدی خونم در نمیومد
یه چند بار دیگه هم چند مورد دیگه پیش اومد، نوزادش حالش خوب بود
بعد برداشته تو بخش داد میزنه که فلانی اصلا نمیاد و اینا
من بهش گفتم خانم برات توضیح دادم دیگه و با توجه به اینکه مامانه رو همه میشناختن مسئول شیفت گفت من درستش میکنم و هیچی نگو
باز کارد میزدی خونم در نمیومد که چرا بیمارستان که پول نداره بخش جدید بزنه و صدقه قبول میکنه من پرستار باید خدمات vip بدم؟ چه فرقی بین بیمارام مگه هست.
حالا این یه ور قضیه
اونورش که کااااارد میزدی خونم فواره میزد این بود که
کمکی مون گفت اخییی عارفه رو اذیت نکنین، اون مامان پر ندعا هم که افتاده به عارفه مظلوم
حقیقتا از اینکه مورد ترحم باشم بدم میاد
من رو اگه کسی ببینه میگه واقعا ادم ارومی هستم اما اینکه از اروم بودن و مهربون بودنم سو استفاده بشه و به مظلوم بودن تعبیر بشه عصبانیم میکنه
اینکه خصوصیات جسمانی ام هم یه جوریه که شخصیت مظلوم داشتن رو تایید میکنه هم عصبانیم میکنه، اما چیزی که تو انتخابش نکردی و برای تغییرش تلاش هم کردی اما خب نتیجه نداده دیگه و چی کار کنم دیگه
القصه که عصبانی ام و احساس ادمی رو دارم که بهش فحش ناموس دادن
یادمه الهه همکارم میگفت تو ازدواج رابطه ادم با همسرش صرفا یه رابطه کاغذیه که دو طرف امضاش کردن
روزایی میاد که میگم نه اینطور نیست دو تا ادم وقتی همو دوست دارن، روحشون یکی میشه و غم تو غم منه، شادی تو شادی منه و درد تو درد منه هستن
و روزایی هم هستن که ادم میگه همان دلبر که جان فرسود از او باعث درد من شده
