گاوگیجه ی درونی

اینکه هر موقع شیشم گرو نهم میشه و دلخور از عالم و ادمم، میام اینجا مینویسم و شادی هام کنار بقیه است نشون نمیده که ادم روزای سخت نیستم.
که به خاطر اینه که تواناییم در شرح بدبختی ها و مشکلاتم بسیار بسیار قویتر از توصیف شادی هام هستش. 

پساپس و پیشاپیش از چشم های شما و ذهن هاتون عذر میخوام.

نظرات رو هم باز میکنم دیگه :))