گاوگیجه ی درونی

عجب

دقیقا

موافقم

خیلی این اتفاق برام افتاده

چرا هعی؟

اگه که طرف بابام باشه چطور ؟

خب من میتونم درک کنم این قضیه رو...

من حس میکنم که اصلا دست خودم نیست، انگار خود رابطه یه جوری سرد میشه...اصلا نمیتونم توصیفش کنم

نه گاهی وقتها سکوت به معنی این نیست که جوابی نداری بلکه میخوای حرمتها حفظ بشه بهضی وقتها جواب تو سکوته وبهترین جواب سکوته .

موافقم با حرفات :)

درسته ساکتی و به ظاهر سرد 

ولی درونت یه چیزی داره میجوشه ... 

واقعا چیه این آدمی که از اون شوق و ذوق و حرارت میرسه به این ظاهر سرد و سکوت وقتی دقیقا تو فاصله یک متریت نشسته و با ذوق حرف میزنه ؟؟؟؟؟؟؟

و کم کم قطع می شه و قطع می شه و تمام...

شاید هم این اتقاف به مرور زمان رخداده که یک روز نمایان شده نمیشه گفت حرکت غیر منطقی 

به نظرم :)

دقیقا، وقتی با یه نفر دوست میشی، آروم آروم ، آجر به آجر، با توجه به برداشتی که از شخصیتش داشتی، یه رابطه رو می سازی. منطق و نظم قرار گرفتن این آجر ها همه بر پایه ی برداشتیه که از شخصیتش داشتی. تنها یه رفتار نامتجانس با رفتارای قبلی، یه حرفی که با اون منطق و اون برداشت از شخصیتش جور در نمیاد کافیه که بزنه آجرا رو بریزه به هم، چون دیگه منطق و نظمی در کار نیست که کنار هم نگهشون داره...  و به قول شما دیگه از این جا به بعد غیر ارادیه، هر کاری هم که بکنی مثل قبل نمیشه....