one year later

بعد از مدتها ما یه باری تصمیم گرفتیم که بیایم بنویسیم که جنگ شد و اینا

و انقدر هم چیز میز بر ما گذشته که شرح قصه از حوصله خارجه

خلاصه بگم که طی دو ماه گذشته چالش های زیاد و خیلی بزرگی از سر گذروندم

عروسی گرفتم

بیمارستان محل کارم عوض شد

رفتم خونه خودم

چالش تنهایی و دلتنگی و احساس اینکه خونه بابا دیگه خونه من نیست و خونه جدید خودم هم حس خونه بودن بهم نمیده

دو بار بخشم عوض شد احساس بی ثباتی شدید و استرس و اضطراب داشتم

 

عروسی و خونه خودم رفتن و عوض شدن بیمارستان همزمان با هم رخ داد و انچنان تغییر بزرگ و ناگهانی بود که هر موقع بهش فکر میکنم مغزم هنگ میکنه انگار که یهویی بیفتی توی یه زندگی کاملا جدید خونه جدید و کار جدید و همکار ها و ادما جدید. از زندگی قبلی جدا شدم و happy new life

قصد داشتم این مواردی که گفتم رو هرکدوم مفصلا تو یه پست جدا بگم و از اونچه رخ داد و اونچه من حس کردم مفصلا بگم که جنگ شد و این پست رو هم برا این نوشتم که یکم به فضا اینجا عادت کنم و بدون معذب بودن بنویسم :)

کمک

دوستان موتور جستجو ایرانی میشناسید توی این اوضاع اینترنت کار کنه؟

دیدم که جانم می رود

تو ایستگاه مترو شستم و خدا میدونه که چقدر تو خونه علاف کردم که راه نیفتم و خونه بمونم و کلا قصیه رو بیخیالش

من واقعا دارم فرار میکنم

فرار میکنم از هر تغییری از هر عوض شدن شرایطی یا هر چیزی که ذره ای ارامشم رو بهم بزنه

و من میترسم از همه اینا چون الان بالاخره بعد دو سال بهیه دایره امن رسیدم و میترسم که اون روزای قبل تکرار بشه

 

امروز موقع حاضر شدن یاد عارفه دو سال پیش افتادم که همه ی توانش رو جمع کرد تا بهترین لباسش رو بپوشه و حاضر بشه چون فکر میکرد و فکر میکنه که شاید این کار یکمی برای مواجهه با این تغییر بهش اعتماد به نفس و قدرت بده. امروز حاضر شدنم یه عالمه طول کشید و بار ها از مامان پرسیدم که چجور شدم و بار ها خودمو تو اینه دیدم

با همه وجودم و با قلبم دارم سعی میکنم توکل کنم و اطمینان داشته باشم که همش خیره. حتی با اینکه استخاره گرفتم و گفت خوب در نیومده اما خب چاره چیه؟

خدایا به همه بزرگ بودن و توانا بودن و مسبب الاسباب بودنت تو این ماه عزیزت ازت میخوام خیر من رو به قلبم نشون بدی و کمکم کنی

 

وَإِنْ یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا کَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ یَمْسَسْکَ بِخَیْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ

و اگر از خدا به تو ضرری رسد هیچ کس جز خدا نتواند تو را از آن ضرر برهاند، و اگر از او به تو خیری رسد (هیچ کس تو را از آن منع نتواند کرد) که او بر هر چیز تواناست.

آب زنید راه را هین که نگار میرسد

امروز اولین روز تمدید طرحم تو همون بیمارستان قبلیه

یه مقدار خوشحالم چون کم کم داشت حوصله ام از توی خونه بودن سر میرفت و یکمی ناراحتم چون دیگه کار و کار و کار. کاش حداقل جمعه ها رو تعطیل میبودم

نکته مثبت ماجرا پوله. چون خیلییی زیاد بی پولی کشیدم

خرج و برج نکردما همه اش به قسط و سرمایه گذاری و اینا رفت

انقدر که مجبور شدم برا گذران زندگی از یار پول بگیرم و چقدر سخت بود این موضوع با این که عملا حق قانونی منه ولی بابتش واقعا احساس بدی داشتم. چیه این مستقل بودن اصلا :/

 

---

 

الان ۴ روز میگذره از تمدید طرحم و امروز یه اتفاقی افتاد که به شدت عصبانی شدم و در پی اون عصبانیت حس به اشتباه مقصر شناخته شدن و ناراحتی و غم کردم

حالا داستان چی بوده یه نوزادی بد حال میشه و حالا به دادش رسیدیم و بچه خوب شد دوباره. مامان نوزاد از استرس و اینا ها گریه میکنه و همون اول صبح میره پیش هدنرس با گله و شکایت و اشک و اه، که پرستارا اصلا به نوزادم سر نزدن و حالا تو این موقعیت پر استرس هد‌نرس به جای اینکه از نیرو هاش دفاع کنه و هواشونو داشته باشه اومده شکایت و گله کرده 

و اینا به کنار مسئول شیفت میگه من که بهت گفتم همون سمت بشین

و من جواب دادم که مریضای خودم لاین دیگه بودن و مریضای دو نفر دیگه رو تحویل گرفتم مسئولیت اینا ها با کی باید باشه. مگه شما اومدین مریضا رو تحویل بگیرین که من بدون نگرانی از مریضای خودم اون لاین بشینم.

بیشتر از همه این هجمه های روانی؛ از اینکه موقع تحویل مریضا جدی نبودم و نگفتم نه من این کارو نمیکنم ناراحت و عصبانی ام.

 

 

حقیقتا سگ تو روح همین ۴ روز 

شوق زندگی

به رفتار خودم سر سفره دقت میکنم

اینکه شام غذا خوشمزه همبرگر داشتیم

اینکه هممون سالم و سلامت و با دل اروم کنار هم نشسته بودیم

اما لحظه ای حس کردم من شوقی برای زندگی ندارم

شوقی که ریحانه همبرگرش رو توی لایه دوم نون پیچوند ندارم

شوق رضوانه برای اینکه نصف ساندویچش رو برای فردا نگه داره رو نداشتم.

شوق مامان از اینکه همبرگر دوست داره رو نداشتم

موضوع همبرگر نیست

انگار مدت زیاریه شوق زندگی از من رخت بر بسته

وقتی شوق زندگی میگم منظورم اون شوقیه که تو برای فردا شن ذوق داری 

قراره یه کار باحال انجام بدی یا منتظر نتیجه یه چیزی هستی

بیشتر حس من مثه مامان بزرگیه که اردش رو الک کرده و الکش رو اویخته

تبریک طرحم تموم شد

سلام 

و بله من یهو ساعت ۴ صبح به سرم زده بیام بنویسم

اول اینکه یه هفته ایه ذوق دارم چون دست قشنگه رو به افتخار این بازیکن بزنید که بالاخره طرحش تموم شد

خداروشکر خداروشکر خداروشکر

محیط کار واقعا ادمو بزرگ میکنه چه nicu که بودم و همکارای نایس و مریضای گوگولی داشتم و چه بخش سگ اعصاب عفونی تو این دو سال واقعا بزرگتر شدم‌.

در ادامه بعله من ادامه طرح زدم چون مدرک لعنتیم رو میخوام و از اینکه یه روز بیشتر دست این وزارت بهداشت سگ باشه میترسم.

اما همه امیدم و ارزوم اینه که استخدامی قبول بشم

میدونی چون با وجود اینکه محل کارم واقعا نایس و خوبه اما خب مقدار زیادی برام سمه و من نمیتونم خودم باشم

و میدونم که اگه برم جای دیگه ای لگد زدم به بخت خودم و البته ملیحه میگه بیشترش به خاطر ترس خودته عارفه. این بخش بهشت نیست و بخش های دیگه هم جهنم نیستن و گاهی فکر میکنم اره ملیحه راست میگه اما خب اب ندیده از اب میترسه. وقتی من یه بار جهنم رو تجربه کردم چطور میتونم قبول کنم که جهنم نیست.

علی ای حال دلم روشنه و امیدم به خداست و مسمئنم هیچ چیزی از تقدیرم خارج نیست و من تلاشم رو میکنم و باقیش رو واگذار میکنم.

 

اخیرا ادم مومن و معتقدی شدم و این حس درونیم رو دوست دارم

 

برام دعا کنین